Aktualności

Problemy w zwalczaniu Barszczu Sosnowskiego

Roślina ta trafiła do polski w latach 50 XX wieku. W pierwszych latach prowadzono doświadczenia w celu zastosowania jej w lecznictwie, z kolei w latach 60 XX wieku została wprowadzona w Państwowych Gospodarstwach Rolnych jako dobra pasza dla zwierząt. Po kilkuletniej uprawie  okazało się, że zwierzęta karmione taką paszą nie produkują więcej mleka, a wytworzone mięso ma niewłaściwy posmak nie akceptowany przez konsumentów.

Kolejnym problemem z jakim borykały się gospodarstwa to poparzenia ludzi pracujących przy jej zbiorze, z tego też powodu po  upadku PGR-ów zaniechano dalszej uprawy tej rośliny co spowodowało niekontrolowane rozprzestrzenianie się na inne tereny.

Pokrój rośliny

Łodyga osiąga wysokość nawet do 4 metrów i średnicy dochodzącej do 10 cm , jest silnie pofałdowana. Korzeń palowy dochodzący do głębokości 200 cm, lecz największa masa korzeniowa występuje na głębokości ok 30 cm. Liście skrętoległe dochodzące do 150 cm. Kwiatostan to baldach o średnicy ok 50 cm. Nasiona w glebie mogą przetrwać kilka lat.

Na terenie województwa pomorskiego Barszcz Sosnowskiego można spotkać:

L.p Powiat Miejscowość

1 Bytowski Bytów (Mądrzechowo), Gmina Trzebielino (Starkowo, Zielin, Gumieniec), Gmina Miastko (Trzczcinno)

2 Chojnice Chojniczki, Doręgowice, Chojnice, Gmina Czersk

3 Człuchowski Człuchów, Miasto i Gmina Czarne, Miasto i Gmina Debrzno

4 Gdański Gmina Miejska Pruszcz Gdański, Gmina Wiejska Pruszcz Gdański (Rusocin, Wojanowo, Świńcz, Rekcin, Juszkowo, Będzieszyn, Rotmanka, Jagatowo), Gmina Trąbki Wielkie (Trąbki Wielkie, Warcz), Gmina Kolbudy (Kolbudy, Bielkowo), Gmina Pszczółki (Pszczółki, Ostrowite), Gmina Cedry Wielkie

5 Gdańsk Nie występuje

6 Gdynia Pojedyńcze lokalizacje

7 Kartuski Gmina Sierakowice (Gowidlino, Szopa), Gmina Żukowo koło rzeki Raduni, Wawrzenko, Tuchom

8 Kościerski Dobrogoszcz, Gmina Kaliska, Gmina Nowa Karczma, Gmina Liniewo

9 Kwidzyński Gmina Ryjewo (Trzciano)

10 Lęborski Gmina Lębork, Gmina Cewice (Osowo Lęborskie, Pieski), Gmina Nowa Wieś Lęborska (Kębłowo Nowomiejskie, Niebędzino)

11 Malborski Nie występuje

12 Nowodworski Stobiec, Przemysław, Tuja, Gozdawa

13 Pucki Nie występuje

14 Słupski Gmina Ustka (obręb Duminowo), Gmina Główczyce, Dolina Wieprzy i Studnicy

15 Słupsk Pojedyńcze lokalizacje

16 Sopot Nie występuje

17 Starogardzki Gmina Lubichowo, Miasto i Gmina Skarszewy, Gmina Skórcz (Nowy Bukowiec), Miasto Starogard Gd.

18 Sztumski Gmina Stary Dzierzgoń (Tabory, Lubochowo, Pronie), Gmina Mikołajki Pomorskie (Dworek, Krasna Łąka)

19 Tczewski Turze, Śliwiny, Wędkowy, Swarożyn

20 Wejherowski Nie występuje

Zwalczanie

Mechaniczna walka z barszczem jest uciążliwa i czasochłonna. Niszczenie rośliny przeprowadzamy poprzez jej koszenie, podcinanie korzeni, łodyg czasem obłamywanie kwiatostanów. Z pośród wymienionych metod najlepsze efekty daje podcinanie korzeni, lecz wszystkie wymienione metody należy powtarzać 2-3 razy w sezonie. Całkowite zniszczenie następuje dopiero po kilkuletniej walce mechanicznej. Stosowanie walki mechanicznej prowadzi do silnego dążenia rośliny, aby wytworzyć kwiatostan, dlatego przy kolejnych zabiegach trzeba się liczyć z tym, że kwiatostany będą się pojawiać częściej i coraz bliżej ziemi. Podczas wykonywania powyższych zabiegów trzeba stosować odzież ochronną w celu uniknięcia poparzeń.

Walka chemiczna opiera się na stosowaniu preparatów  na bazie glifosatów i polega na stosowaniu preparatu w ilości 5-8 l na hektar. Metoda ta także musi być stosowana przez kilka lat. Preparaty na bazie glifosatu powodują obumieranie korzeni i przyczyniają się do  osłabienie zdolności kiełkowania wytworzonych nasion.

Więcej informacji na temat roślin inwazyjnych można znaleźć na stronach www.barszcz.edu.pl, oraz www.gdos.gov.pl

Źródło: PODR